Egipskie upały wirusa przytargały. Humor a"la sanatorium.

Dziś opiszę moją chorobę. Doprawdy, zdaję sobie sprawę, iż to żaden ciekawy temat, gdyż albowiem ludzie chorują i wcale o tym nie informują. Jednakże moja choroba jest wyjątkowa, bo lata całe nie dałam się złamać jakiemuś, durnowatemu wirusowi.Taaaaaa. Musiałam przejechać pięćset kilometrów, by ta franca mnie dopadła.

Wycieczka pod znakiem grzania. Miłość po węgiersku.

Mateńko... chyba zaraz wystrugam sobie flintę i załatwię to grające pudło stojące pod naszymi balkonami. Od rana, do wieczora żyję w kakofonii dźwięków, które wydobywają się z włączonego w naszym pokoju,odbiornika radiowego, bądź też telewizyjnego ORAZ dźwięków muzyki...hymmm... disco polo po góralsku?.. no innego określenia nie wymyślę.

Kto bogatemu zabroni?Podejrzenia wyszły z cienia.

Proszę mi nie pisać, że nic co piękne nie trwa wiecznie, bo sieknę między oczy. Jak na razie taka mądrość życiowa wogle do mnie nie dociera. Każdy dzień jest jak pudełko czekoladek, nie wiesz na jaką  trafisz. Cała ta powyższa mądrość dotyczy czasu PO zabiegach, rzecz jasna.
O czym by tu dzisiaj ?
Dziś mamy pogodę jak na riwierze włoskiej. Wszyscy roztopieni. Dlatego zamieniłam zabieg żelowych, GORĄCYCH okładów kręgosłupa, na magnetronik kolana prawego, które już otrzymuje miejscowe chłodzenie.Kolano w sanatorium musi być sprawne, bo wiadomo. No!

Skąpe blondyny i zaczarowana walizka.

Powiem krótko... JEST ZA JE BIŚ CIE. Łączę się z Wami z ośrodka sanatoryjnego. Co prawda pogoda pod zdechłym Azorkiem, ale jaka atmosfera w środku.... boszszsz. Czuję się jak na półkoloniach w podstawówce.Trafiłam na taką ekipę, że lepiej być nie mogło. Ale od początku.
Ze skierowaniem nie miałam problemów... rok minął, więc sie należy, jak żabie bajoro. Jednakże pierwotnie miałam jechać we wrześniu, bo zaznaczyłam ten miesiąc w skierowaniu. Na szczęście zdecydowałam się na przełom maja i czerwca. Podróż męcząca, gdyż albowiem nie spałam w noc poprzedzającą poranny wyjazd... wiem, wiem gupia jestem i już. Dobra. Pomińmy.