Wędrująca singielka. Plażowe pokusy różnego kalibru.

Kolejnego dnia czekała na nas wyprawa na Hel. Oczywiście autobusem. Uffff. Wzięłyśmy wszystko, co wziąć powinnyśmy plus mój wielki, tęczowy parasol, który miał nas chronić przed nadmiarem słońca, choć nad Władysławowem kłębiły się ciemne chmury.
 - Dziś na Helu będzie piękna pogoda-zapewnił ktoś z pasażerów.
Pozostali wycieczkowicze uczepili się tego, jak tonący brzytwy. O tak! Pozytywne myślenie daje efekty! Półwysep przywitał nas pięknym słońcem.

Nieżyciowy kierownik.Pan Hilary dwudziestego pierwszego wieku.

Kolejny dzień powitał nas pięknym słoneczkiem i nieco mniej pięknym samopoczuciem. Co prawda to ostatnie mnie nie dotyczyło, wszak kac to dla mnie pieśń przeszłości, ale inni... Doprawdy, żal było patrzeć. A tu przed uczestnikami plażing i smażing.
Nad morze wyruszyłyśmy dość wcześnie, wszak czekało na nas prawie trzy kilometry drogi. Zanim dotarłyśmy, znaleźliśmy odpowiednie miejsce, rozłożyłyśmy ręczniki, nasmarowały kremem, porobiły tysiąc pięćset fotek, trzeba było wracać na obiad. Znów trzy kilometry. Po obiedzie powtórka. I kolejne sześć kilosów.

Pokój z widokiem. Jak w korcu maku.

O matko. Jeszcze trochę, a Bałtyk by zamarzł a ja przecież miałam pisać o wycieczce nad nasze... jakże wyjątkowo w tym osiemnastym roku... cieplutkie morze.
Nie pytajcie gdzie mnie wessało, bo dziś będzie ciąg dalszy wycieczki, wszak słowo się rzekło... kobyłka o płota.
Kolejny dzień przed wyjazdem zaczęłam jak Bóg przykazał... znaczy od wstania z łóżka, a nie od całonocnego czuwania. Tym razem Młodszy odwiózł mnie pod próg Reniaczka. Do Wesołego Autobusu dojechaliśmy o czasie i spokojnie zajęłyśmy miejsca. Droga jak to droga, ciągnęła się jak falki z olejem. Wiadomo... przebudowy, rozbudowy, wahadełka i inne pierdoły, skutecznie spowalniały nasz pojazd. Do celu jechaliśmy prawie dziewięć godzin. Tyle  czasu, że gro człowieków zdążyło się napić i wytrzeźwieć. A po drodze nawet wytańczyć. Kierowca był wyjątkowo pobłażliwy dla pasażerów hasających w te i wewte.
Co oczywiście z punktu widzenia bezpieczeństwa, było nad wyraz nierozsądne.