Jak cię widzą, tak cię ocenią.Rogi Ricziego.

Uhuhuuuu. Dziś internet szaleje, więc mam czas, by pociągnąć temat szeroko pojętej rozrywki sanatoryjnej. Przepraszam za to, że tak mało mnie na innych blogach, ale tyle się dzieje, a czasu mało, a tu trzeba opisywać ... więc wiecie... no.

Zażyło się kilka dni temu, iż zawitał do nas kabaret. Ponieważ śmiech to zdrowie, wraz z Dorotką, zakupiłyśmy bilety w cenie 15 złociszy, odstroiliśmy się w najlepsze ciuchy i pobiegłyśmy zająć dobre miejsca. Tłumów nie było. Raptem z trzydziestu pasjonatów skusiło się oglądać występy emerytów. Muszę przyznać, iż było bardzo wesoło. Aczkolwiek nie tylko z powodu występów, a męża kuracjuszki, który siedział poniżej naszego rzędu i który najprawdopodobniej miał zaawansowaną postać adehade. Nie mógł usiedzieć na miejscu i nie potrafił utrzymać języka za zębami.Krzyczał i oceniał wszystkich. I artystów i widzów.Niekoniecznie pozytywnie. Żona Grażyna, zwana przez wszystkich Kremówką ( pochodząca z Wadowic) próbowała mężusia uspokajać, jednak im bardziej się starała, tym bardziej Rysiek vel Riczi( tak kazał na siebie wołać) rozkręcał się i szalał, ograniczony jedynie przykręconymi krzesłami.

 Potem towarzystwo przeniosło się na tańce. Riczi królował na parkiecie, a ja dostąpiłam zaszczytu zatańczenia z wesołkiem. Jak ja się namęczyłam, no jak się namęczyłam, to nie macie pojęcia. Tancerz stosował bliżej niesprecyzowane wymachy nogami. Próbując się dostosować spoglądałam na stopy, wówczas podniósł moją brodę i nakazał patrzenie w oczy. Tak też uczyniłam. Powiem wam, że to miało sens. Przestałam się plątać. Jednakże poczułam wielką ulgę, gdy piosenka umilkła, a ja spocona, mogłam oddalić się w trybie natychmiastowym od roztańczonego partnera.
A teraz mała retrospekcja.
Nie wspomniałam, iż owa Kremówka balowała od samego początku w ramionach Tadeusza. Nie trzeba było wkładać okularów, by dojrzeć, że mieli się ku sobie. Z dnia na dzień, coraz bardziej.
 I oto Grażyna oznajmia nam ( sąsiadkom ), iż spodziewa się przyjazdu męża. Widząc zaskoczenie w naszych oczach, stwierdza, iż pozna małżonka z Tadeuszem. Ba! Na potańcówce posadzi ich obok siebie.
Tak też zrobiła. Słyszałam, jak Riczi pyta żonę...
 - A to ten Tadeusz, o którym mi tyle opowiadałaś?
Oczywiście tego wieczoru Tadeusz zabawił się z Grażyną tylko ze dwa razy.Bez przytulania rzecz jasna. Za to po baletach, i Tadeusz, i Riczi, i Grażynka, udali się do pokoju przybyłego małżonka, by tam, przy wodzie ognistej, zacieśniać więzy towarzyskie.
Całe piętro szło spać w przeświadczeniu, że to nie skończy się dobrze i kolejni rozrywkowi kuracjusze odjadą do domu, zaliczając wytrzeźwiałkę. A jednak.
Riczi wyjechał dnia następnego, obrażając po kolei każdego spotkanego kuracjusza.
Kolejna potańcówka. Grażyna wtulona w ramiona Tadeusza, a w wazonie na ich stoliku, bukiet czerwonych róż. Pocałunkom i uściskom nie ma końca.
Jednakże nikt ich nie potępia i nie spluwa pod nogi. A gdzieżby. Po prostu, mąż Grażyny zrobił na wszystkich tak negatywne wrażenie, iż każdy, bez wyjątku, przyklaskuje zadzierzgniętej, sanatoryjnej miłości.
A niech ma!