Ni widu, ni słychu. Życiowa errata.

Boszszszsz... co za emocje. Powieka mi  lata, choć nie mam pojęcia dlaczego denerwuję się czymś, na co JUŻ nie mam wpływu.Hymmm... Może jakiś sprytny haker zdołał by odzyskać fotki z przed dwóch lat? Ale czy ja wiem? Były na poczcie, a teraz ich nie ma. Amba Fatima. Zupełnie nie pamiętam, bym je usuwała. Gdybym piła, czy chociażby jarała, to byłoby to jednak jakieś usprawiedliwienie. A tak? A najbardziej to żałuję zdjęć z wypadu do Władysławowa, wszak młodsza nie będę i szczuplejsza pewnie też nie. Ech. A fotki były takie hoooot. Doprawdy.  Ja z Reniaczkiem, niczym modelki z topmodl .Szkoda.

Aaaaa. W ostatnim poście obiecałam opisać poprawiny. Jednak emocje opadły i pamięć jakby zbladła, wobec tego będzie krótko. Cofnijmy się zatem do ranka 15-tego października anno domini 2019 roku.
O 13- tej PO LEŹ  LIŚ MY na salę do Klubu MGOK oddalonego o jakieś osiemset metrów od domu. Dobrze, że nie zdecydowałam się na robienie poprawin w hacjendzie ( klepie się za to po pleckach) Bardziej wiekowi goście spożywali już żurek. Z głośników sączyła się spokojna muzyka nastrajająca raczej do wyciągnięcia nóg, a nie dalszej zabawy. Pomyślałam, że z taką atmosferą, do osiemnastej nikogo na sali nie będzie, O jakaż byłam naiwna w tamtym momencie. Otóż po siedemnastej młodsza część gości, powstała niczym feniks z popiołów, i dawaj uskuteczniać wygłupy warte uwiecznienia na nośnikach. A czego tam nie było. Nagrałam śpiewającą Whitney Houston, orszak tańczący maturalnego poloneza, tłum ruszający się w rytm makareny, lambady i kaczuszek. Jednakże jak usłyszałam Roniego Ferrari, rzuciłam w kąt kamerę i poleciałam densować. No nie wiem dlaczego piosenka " Ona, by tak chciała" działała również na wszystkie bardziej wiekowe ciotki i kuzynki, które słysząc ów beet, powstawały z przegrzanych krzeseł, krzycząc słowo - NAPIERDALAMY !!,,,, ( gdzieśtam)  ile sił w krtani ( o jakże wielkie było moje rozczarowanie, że w radiu nie puszczają oryginału, tylko grzeczną formę . .. ŻAL)
Przed dwudziestą pierwszą miałam dość. Młodzież szalała, a ja z Małżem wkładaliśmy zapałki pod powieki. W końcu musiałam użyć podstępu i poinformowałam, iż sala wynajęta jest tylko do godziny dwudziestej drugiej. Podziałało. Zamknęłam salę i  ruszyliśmy w kierunku domu.
Natomiast niedobitki niezmordowanych, aczkolwiek również mocno nabimbanych młodych ludzi Małż zapakował do auta i powiózł w kierunku przez nich wskazanym. Okazało się, że zawiózł wszystkich pod jeden adres, by dalej mogli imprezować.
Ale co ja się dziwię, drzewiej i my z Małżem takoż balowaliśmy, aż do "wygnania" przez gospodarzy.Znaczy ja, jako nietrunkująca, byłam  niejako zobligowana do pozostawania na imprezach, by odtransportować nawalonego Małża bezpiecznie w domowe pielesze. I tak przez trzydzieści lat. A teraz już nie. HA!
A to że Małż na weselu i poprawinach czuł się jak partyzant z wyciętego lasu, wogle mnie nie obeszło. Pffffff. Wreszcie dopadła go prawda stara, jak Dolce Gabana, że wódki się nie przepije, a kobiety nie .... no!


,