Wracam jak syn marnotrawny. Nie miałam serca do pisania. Nie miałam serca do odwiedzania znajomych blogów. Dlatego też wyszłam po angielsku. Dodatkowo bałam się, iż zostanę " namierzona" i " odkryta" przez kogoś, kto nie powinien wiedzieć o mnie więcej, niż mu powiedziałam .
Może w końcu wrócę z zatoki na szersze, blogowe łamy? Kto wie? Póki co, pozostanę tu, gdzie jestem. Tak czuję się bezpieczniej.
W ciągu ostatnich miesięcy całe moje życie stanęło na głowie i fiknęło koziołka. Już, już myślałam, iż w końcu wstanie na nogi, ale gdzie tam. Kolejny fikołek do tyłu. Ale jak to mówią, nigdy nie ma tak źle, że nie mogło by być gorzej. Wychodząc z tego założenia, ciągle jeszcze staram się myśleć pozytywnie.
Choć przyznam szczerze, łatwo nie jest.
Kolejny Post przyniósł ze sobą tak znane mi wyrzeczenie.Nie jem mięsa. Hym... nigdy nie byłam jakimś specjalnym mięsożercą, więc może takie zaprzestanie, to żadne poświęcenie? Ile to już lat? Dziewięć? I za każdym razem ta sama intencja... " Za trzeźwość w rodzinie"
Małż od początku wiedział. Jednak nie brał tego do siebie. Żartowałam niejednokrotnie, iż mąż to nie rodzina, bo trójka moich dorosłych dzieci stroniła od trunków, a Małż ciągle nadrabiał za wszystkich.
Ostatni rok był wyjątkowo stresujący. Zmaganie się z fachowcami różnego kalibru, podczas rozbudowy domu, dobiło Małża doszczętnie. Dosłownie. Jak wracał po kilku tygodniowej nieobecności, nie trzeźwiał. Prawie trzydzieści lat toczyłam niełatwą walkę z jego nałogiem, a w ostatnim roku złożyłam broń.
Patrzyłam bezradnie na jego pożółkłą cerę, opuchnięte ciało i coraz dłuższy bezdech podczas snu.
I oto stał się "cud"
Małż wylądował w szpitalu. Wątroba, tarczyca, serce. Wszystko wycieńczone latami nadużywania procentów i palenia dwóch paczek papierosów dziennie. Całkowity zakaz picia. O ile chce jeszcze pożyć. Okazało się, że chce.
Od pół roku nie wypił ani grama. Siedzi na zwolnieniu zły na cały świat. Budowa rozbebrana a cały ciężar utrzymania chorego Małża spadł na mnie.
Teraz wołam niemo patrząc w niebo ..- Bogu, litości... doprawdy nie o to mi chodziło!
Taaaaa. Mówią ... -Mądra blondynka jak posiwieje.
Nie pozostaje mi nic innego, jak jaśniej precyzować swoje prośby. Choć przyznam szczerze, iż to wcale nie jest łatwe, o czym napiszę w kolejnym poście.
Tak czasami taka walka z wiatrakami wykończy najsilniejszego. Ja tocze podobną. I też powoli rezygnuje. A o Tobie myślałam kilka dni temu w temacie bociana na kominie siedzacego. Co to oznacza. Trzymaj się i mysl że jest nas sporo z podobnymi tematami. Całuję G7
OdpowiedzUsuńLuciu, przecież wiem, że inni to nawet mają gorzej i nie powinnam narzekać, ale wiesz... czasami człowiek musi, bo inaczej się udusi ;) Ściskam :*
UsuńA w temacie bociana wypowiem się szerzej w następnym wpisie ;)
OdpowiedzUsuńWypowiedz się proszę bo muszę skonfrontować usłyszaną wróżbę. Straszną zresztą. Że grozi mi zamążpójście.😄:*
OdpowiedzUsuńSkoro ciąża Ci nie grozi, to pozostaje zamążpójście :D sorki :D
UsuńOj to nie łatwo! Jest chyba takie chińskie przysłowie: "Uważaj o czym marzysz" ale pozostaje nadzieja, że twój małż się podniesie i bez nałogu odzyska chęci do życia i..pracy :)
OdpowiedzUsuńTrzymaj się!