O choinka! Na straży czystości.

Dziś oddycham z ulgą. Wreszcie udało mi się pożyczyć laptopa od kuracjusza. Tyle się dzieje, a na tablecie, to trzeba mieć od groma cierpliwości, żeby cokolwiek napisać. Tutaj niestety nie ma stacjonarnego PC-ta. Jaką cenę będę musiała zapłacić, za owe wypożyczenie, nie pytajcie. Ale kij z tym.Dla was wszystko.
Mam dylemat, od czego zacząć? Może od przygotowań i podróży, bo też byłoby o czym pisać? Hymmm.. Dobra. Podróż, w te i wewte, opiszę po powrocie.
Dziś będzie o sanatorium.

Prawdziwy mężczyzna. Co ma pęknąć, nie utonie.

Jak to mówią, prawdziwy mężczyzna musi zasadzić drzewo, spłodzić syna i zbudować dom. Kolejność dowolna, ale pewności nie mam. Nie ogarniam, po kij jakiś mądrala to wymyślił. Hymmm? Może chciał zaludnić kraj i zostawić Polskę zabudowaną i zadrzewioną? Doprawdy. Ale, że tylu facetów będzie chciało w ten sposób udowodnić, iż oto stali się PRAWDZIWYMI mężczyznami, to TO już zakrawa na głupotę do potęgi entej.

Świąteczne klimaty z murzyńskiej chaty. Deszczownia pod świetlówkami.

Oznajmiam bez owijania w papę, dopóki nie wyjadę do wód, mój blog będzie mało oryginalny.Dlatego osobniki ziewające na samą myśl o monotematyczności, uprasza się o wylogowanie. Dobra. Oto ciąg dalszy budowlanych zmagań inwestorki- autorki.
Doprawdy, wąskie przejście to był mały pikuś. Dlatego po wszystkim tym, co opiszę poniżej, postanowiłam nie przejmować się zbytnio różnymi wynikłymi przeciwnościami, bo nigdy nie wiadomo, czy nie czeka na mnie za rogiem nowo postawionej ściany, jeszcze coś grubszego.
Aha, wspomniane przejście udało się poszerzyć heblując górną krawędź drzwi. Co prawda powstała szpara, ale kto by się tym przejmował, wszak wiosna przyszła.