Diabłu świeczkę, a Bogu ogarek. Wzięte z zaskoczenia.

"Ku chwale ojczyzny, jeden dzień kobiety, cały rok mężczyzny", że tak przytoczę fraszkę Sztaudyngera, przypomnianą przez  Lucię.
W związku z powyższym, nie będę składała życzeń przedstawicielom płci brzydkiej... Boja sorry... bo bym musiała przez cały rok to robić. Choć przyznaję, Małżowi powiedziałam " Wszystkiego najlepszego", bo się dopominał jak głupi i nie chciał się rozłączyć.
Jednakże nie o tym chciałam.



Dziś będzie o przedwczorajszym Dniu Kobiet, który jak dla mnie zaczął się o 5.23, gdy, obudzona jeszcze przed budzikiem, chwyciłam za dzwoniący aparat. Patrzę Młody. Myślę " Aha, chce mamuni życzenia złożyć",wszak wyjechał do pracy jak jeszcze spałam. A on z troską informuje, abym uważała na drodze, bo przed nim pięć aut wylądowało w rowie... taśmowo. On ocalał. Ufff. Oddycham z ulgą. Co tam życzenia, troska jest o wiele ważniejsza.
Tak zupełnie na marginesie muszę dodać, iż Starszy, zwany  Hubą ( przyssał się i drąży... pamiętacie co nie? ), wogle nie zadzwonił, choć w tym samym miejscu, dziesięć minut przed bratem, wpadł w poślizg. Na szczęście jakoś zapanował nad autem, ale o tym się dowiedziałam w dniu wczorajszym. I tak o!
Wróćmy na tory świętowania.
W pracy załapałam się na trzy żółte różyczki. No i było miło. Po drodze do domu zjechałam z trasy do marketu, przed którym dwa stragany oblegane były przez mężczyzn, którzy z obłędem w oczach nabywali po pęku tulipanów, za całe 5.99. Uśmiechnęłam się na ten widok i pomyślałam, że gdyby nie ten dzień, to nie jedna kobieta, w ogóle nie doczekała by się kwiatka od partnera.Nigdy.
Zakupiłam trzy kremówki, wszak w to święto kalorie nie przyklejają się do ciała kobiety, i ruszyłam z kopyta by ciastka nie czekały zbyt długo. W domu czekał na mnie pęk tulipanów, od Młodszego rzecz jasna. Potem dopomniałam się o życzenia od Huby, po czym zaparzyłam kawę i podzieliłam się z latoroślami smakołykami.
Wieczorem pomknęłam na akademię ku czci. Przyznam, że dzieci z podstawówki dały z siebie wszystko.Skecze i piosenki rozweseliły liczne grono przybyłych pań. Chór męski wzorowo sfałszował pieśń Kiepury i Eugeniusza Bodo, czym zasłużył sobie na gromkie brawa i dwa bisy. Na koniec głos zabrał pan burmistrz. Następnie oddał mikrofon proboszczowi, który w sumie nie wiadomo po co przybył na  babską imprezę. Bo o ile burmistrz był fundatorem goździka i czekolady mlecznej dla każdej z pań ( wiadomo, wybory w listopadzie ) to obecność księdza co najmniej zaskakiwała.
Nie zaskoczyła nikogo jednak jego wypowiedź, której jak zwykle nikt nie zrozumiał. Cóż, w seminarium nie było lekcji z poprawnej wymowy. Hymmm. A może była, ale młodzieniec się nie przykładał ?
Natomiast to co stało się potem, spowodowało rozprostowanie zwojów mózgowych.
Oto dopadło nas gromkie " Pod Twoją Obronę" Babeczki wstały i poczęły się modlić.
Zaręczam. Żadna nie miała na sobie moherowego beretu.