Dla odmiany bliskość ściany. Domorosły ekonomista.

Jak to mówią, przysłowia mądrością narodów. I ta mądrość niejednokrotnie błyska mi po oczach, oślepiając i sprowadzając na ziemię. Zaraz po tym, jak budzę się z ręką w nocniku.
Tak było i tym razem.
I ja się pytam, ile jeszcze razy mnie to czeka? Hęęęę? Bo co do tego, że będą te " razy", to nie mam wątpliwości. Akurat w tym przypadku, to nawet ociupiny złudzenia nie mam, iż będzie inaczej. I nie pomogą pozytywne myśli, mantry powtarzane każdego dnia, pacierze w intencji, czy też inne zaklinanie rzeczywistości.
O czym to ja dziś chciałam, bo się zapętliłam? Aha. O tym, że...
Małe dzieci spać nie dają, duże żyć.

Swoiste kuriozum. Święto udręczonych.

Co za dzień dziś jest każdy wie, gdyż nie sposób tego nie wiedzieć. Wszędzie o tym trąbią. A co ja na to ? Hymmm... Podobno jak ktoś jest zamężny, to dziś obchodzi jedynie Środę Popielcową. Spoko. Mnie to by pasowało, gdybym nie została o 5.43 gwałtownie wyrwana z głębokiego snu. Małż mój Pamiętający Wybiórczo zapomniał, iż dziś mam wolne i mogę sobie dłużej pospać. Co prawda w już w trakcie puszczenia sygnału przypomniał to, o czym zapomniał, lecz było za późno. Kalina zaśpiewała. Z łomoczącym sercem oddzwaniam, wszak o tej godzinie nigdy nie dzwonił, wobec tego MUSIAŁO się coś stać. Tak? A ten mi życzenia składa, przeprasza i każe iść dalej spać. Sie rozłączyłam. No zabić to za mało.