Uwaga! Wpis może zawierać treści kontrowersyjne, nie przeznaczone dla szerokich mas, a także śladowe ilości orzeszków ziemnych oraz soi.
Słuchajcie tego. Dziś na tapetę biorę zmysł słuchu. Jak ważną rolę odgrywa w życiu moim, to tylko ja wiem. Nikt inny. No a teraz będziecie wiedzieć również wy. No! Doceńcie! Nie.
Choć nigdy wcześniej tego nie robiłam, pora podsumować ostatni rok. Koniec stycznia, śmierć teściowej. Połowa lutego, teść zachorował na covid. Koniec marca, śmierć teścia. Kwiecień, wizyta nasza u córki i jej trzydzieste urodziny. Maj, narodziny wnuczka. Czerwiec, koniec ponad pięcioletniego stażu( jak podsumował moją pracę, mój młodszy syn) Lipiec, pierwsza wizyta wnusia u babci na Podlasiu. Sierpień, wycieczka z Reniaczkiem do Władka. Wrzesień, podjęcie nowej pracy. Październik, moje urodziny i zdublowany prezent . Listopad chrzest wnuczka. Grudzień.... noooo... grudzień zasługuje na nieco szerszy opis.
Na początku grudnia, jak już wspominałam wcześniej, Strzała została uziemiona. Mechanik miał niemałe problemy ze znalezieniem zepsutej części. A tu do pracy trzeba jeździć, nie ma zmiłuj. Postanowiliśmy z Małżem, iż pora na zakup kolejnego auta, a Strzała niestety zostanie przeznaczona na żyletki.
