Uprzejmie donoszę, iż kolejny dzień mego życia zaczął się jak zwykle. W drodze do pracy jakaś taka nostalgia mnie ogarnęła, wszak to już ostatni raz, jak odpaliłam Rakietę. Od jutra będę pomykać moim nowym autem. Ha! Jarałam się jak nie wiem co. Wszak czekanie na przyjemność, jest niejednokrotnie lepsze, od samej przyjemności.
Godziny w pracy mijały bez większych ekscytacji i wreszcie nadeszła pora opuszczenia stanowiska. Ponieważ zdarzyło mi się kilkakrotnie zapomnieć zabrać z pracy... telefonu, saszetki z dokumentami i portfela z kasą ( oczywiście nie WSZYSTKICH wyżej wymienionych rzeczy na raz...no co Wy...) to wyrobiłam sobie nawyk dokładnego sprawdzania zawartości torby przed wyjściem.
A teraz mała dygresja...
Otóż jakiś czas temu zakupiłam sobie granatową torebkę. Wpadła mi w oko, ponieważ miała kieszonkę w nietypowym miejscu
Powróćmy do klu.
Zaglądam do wnętrza i znajduję wszystkie rzeczy, prócz kluczyków. Momentalnie ... no dobra, po trzykrotnym wywaleniu zawartości ... przypominam, iż zgubę umiejscowiłam w nowym miejscu, czyli tam gdzie pisałam. Oooooo... jakież jest moje zaskoczenie, bo kieszeń świeci pustką.
- Kurwa ...zadaję sobie pytanie... -Co jest?
I tu następuje chwila zadumy, przegląd wydarzeń z życia przedmiotów martwych, formułowanie założenia.... Nagle doznaję olśnienia.
- No jasne! Torba leżała na szafce, poniżej stał kosz... znaczy klucze mogły spaść, więc muszą być w śmieciach!
Jednakże kosz jest pusty, bo zawartość osobiście wyrzuciłam jakiś czas temu. Szlag! Wobec powyższego wychodzę, nurkuję w kontenerze i wyciągam właściwy worek. Wysypuję zawartość, lecz nichuchu. Kluczy nie ma.
Z wypiekamy na twarzy wracam i znów przetrzepuję torbę...
- Jak nic, diabeł ogonem nakrył...mamroczę pod nosem tekst zasłyszany od mojej babci. Pozostaje mi ostateczność... prośba o pomoc św. Antoniego.
I pacz pan.... pomaga. Co prawda nie dostrzegam kluczy, lecz dostrzegam ... OSZSZSZFAKKKK!!.... DRUGĄ kieszonkę umiejscowioną symetrycznie po DRUGIEJ stronie torby. Wedle tego błyskawicznie dociera do mnie, prawda stara jak Dolce Gabana. Spostrzegawczość nie jest moją najmocniejszą stroną. Przynajmniej od dnia zakupienia rzeczonej torebki.
No skąd mogłaś domniemywać, że torebka symetryczna jest?
OdpowiedzUsuńAle Antoni jest niezrównany, niech ktoś zaprzeczy!!!
No właśnie... nie mogłam ;) Antoni rządzi!
UsuńTrochę się pogubiłam i nie jestem pewna, o którym Antonim mówicie. Nie mniej wszystko wskazuje na to, że kolęda była pożyteczna
UsuńO Antonim Padewskim.. tym od rzeczy zagubionych :)
UsuńCzekanie na przyjemność zawsze jest fajne... :).A kluczyki wiecznie gdzieś wciskam, najbardziej lubiłam jak miałam auto tak zwane bezkluczykowe. To było to.
OdpowiedzUsuńTo jest takie auto?... choleramambraki motoryzacyjne ;)
UsuńNo tak, bardzo prawdziwe, czekanie na przyjemność często jest zdecydowanie przyjemniejsze od niej samej :)
OdpowiedzUsuńKobieto :) najprawdziwsza prawda :)
UsuńNie znoszę zmieniać torebek. Nowe są zawsze takie zaskakujące..(i tak szybko się zapełniają śmieciem wszelakim). Żeby ograniczyć stres kupiłam jakiś czas temu organizer do torebki, trzeba go tylko przełożyć z jednej do drugiej, albo wyjąć i postawić na szafce. Śmieci zostają w torebce, ale rzeczy najbardziej potrzebne zawsze wiem gdzie mam:-)
OdpowiedzUsuńDla Antoniego brawa:-)
Aaaaa.. wiem, wiem... też coś takiego posiadam, tylko akurat do tej, mój organizer się nie mieści.
UsuńAntoni faktycznie pomaga i ja też się o tym przekonałam na własnej skórze kilkukrotnie :) Z kluczykami akurat nie mam problemu, bo zawsze wybieram kieszonkę wewnątrz torebki, ale za to czasem mi się zdarzyło, że zapomniałam przełożyć portfela z innej torebki, a co za tym idzie jadę bez dokumentów i środków płatniczych ;)
OdpowiedzUsuńA co do Twojej nowej furki, to cieszę się, że imię "strzała" przypadło Ci do gustu. Czyli mam rozumieć, że tym samym zostałam matką chrzestną Twojej czerwonej strzały? ;)
Gabuniu,matko chrzestna, Strzała zostaje!
UsuńNowe torebki są zaskakujące;) z reszta stare też, często mnie rozgrzewa.... a to tylko zwykła torebka :D
OdpowiedzUsuńMAri
He he...okazuje się, ze nie tak zwykła, tylko ROZGRZEWAJĄCA ;)
UsuńKoleżanka miała zwyczaj zostawiania kluczyków w kieszeni płaszcza. Któregoś razu kluczyki od nowiuteńkiego VW zniknęły. Po pierwsze wybebeszyła torebkę, potem wybiegła sprawdzić czy auto stoi. Przepatrzyła całą drogę od niego, przeszukała pokój nauczycielski. Wcięło. Od rzucenia się w odmęty rozpaczy powstrzymał ją telefon innej koleżanki. Która dotarłszy do domu odkryła, że założyła cudzy płaszcz. Po kluczykach w kieszeni do tego doszła.
OdpowiedzUsuńTo ci dopiero historia. Wynika z tego, że nie trzeba kupować takich samych okryć :)
UsuńBrawo TY !! A ja myślałam, że tylko ja mam odpały z torebkami :) no i ja za nowym utorbieniem nie przepadam :)
OdpowiedzUsuńHe he he... nowe utorbienie... jak to pięknie brzmi :) przywłaszczam słówko na zawsze :)
UsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
Usuń